Het is al een hele tijd geleden dat er in ons dorp nog een garage was. Telkens als de eerste sneeuw valt moet ik er weer aan denken hoe ik hier bij gladheid met mijn auto in een greppel terecht kwam.
Na een koude wandeling door sneeuw en ijs kwam ik bij de garage aan. Het was maandag en dat bleek nu juist de wekelijkse vrije dag te zijn. Een buurman wilde me wel even met de auto naar de woning van de garagist aan de andere kant van het dorp brengen.
Daar aangekomen stapten we met de garagagist en zijn zoon in zijn auto
en reden weer naar de garage terug. Onderweg pikten we nog even een werknemer
op, want een extra handje is nooit weg.
De
takelwagen bleek een lange opwarmtijd nodig te hebben. Bovendien stonden er
allerlei andere auto’s in de weg, die eerst verplaatst moesten worden. Een en
ander nam wel zo’n drie kwartier in beslag.
Toen de
uitrit vrij was gemaakt en de takelwagen voldoende opgewarmd, kropen we er met
z’n allen in, wat met een beetje proppen nét lukte.
Toen mijn auto
met veel moeite weer op de weg was getrokken, vroeg ik wat dit moest kosten.
Aarzelend vroeg de garagist of 10 euro goed was. Toen ik zei dat dit te weinig
was, keek hij me verbaasd aan.
zoals
gezegd, deze garage is er niet meer en achteraf misschien wel begrijpelijk…
HET LEVEN IN
EEN DORP OP HET FRANSE PLATTELAND
Vanmorgen
ging ik naar de bakker.
Claude vond
het een mooie maar wat frisse dag.
Jeanine vond
het een mooie maar wat frisse dag.
Pierre vond
het een mooie maar wat frisse dag.
Mareille
vond het een mooie maar wat frisse dag.
De bakker
vond het een mooie maar wat frisse dag.
Anny vond
het een mooie maar wat frisse dag.
Jacques vond
het een mooie maar wat frisse dag.
En dan ben
je alleen nog maar even naar de bakker geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten