Wanneer je in zuidelijke richting het dorp uit loopt, passeer je een oude steengroeve. Even verderop staat een huis, Daarnaast voert een pad omhoog het bos in. Het verhaal gaat, dat er zich in dat bos vreemde zaken hebben afgespeeld. Zo zouden twee broers die beiden verliefd waren op het zelfde meisje, hier in aanwezigheid van het betreffende meisje in gevecht zijn geraakt en daarbij allebei het leven hebben gelaten.
Terwijl ik
loop na te denken over deze vreselijke gebeurtenis, komt mij op het bospad een
grote hond tegemoet. Ik heb het niet zo op loslopende honden en al helemaal
niet in een omgeving waaraan van die lugubere verhalen kleven. Om zo weinig
mogelijk de aandacht van de hond te trekken blijf ik langs de zijkant van het
pad stil staan, in de hoop, dat hij me voorbij zal lopen.
Helaas is
dat niet het geval en begint hij me aan alle kanten te besnuffelen. Gelukkig
hoor ik in de verte een trekker dichterbij komen, die even later in de bocht
van het pad tevoorschijn komt. Dichterbij gekomen, roept de man op de trekker
me toe dat er boven in het bos nog een hond is. Het klinkt mij dusdanig
dreigend in de oren, dat ik besluit mijn tocht naar boven niet voort te zetten.
Zo snel mogelijk probeer ik de trekker te volgen op zijn weg naar beneden,
terwijl de hond steeds maar dicht bij me blijft lopen. In de verte kan ik nog
net zien, hoe de trekker rechtsaf de weg naar het dorp in slaat.
Als ik even
later omkijk, zie ik een tweede hond het pad af komen rennen. Ook deze hond
schijnt meer aandacht voor mij te hebben dan voor zijn baasje op de trekker die
inmiddels verdwenen is. Hoe ik ze ook aanspoor de trekker te volgen. Ze blijven
maar om me heen lopen.
Als we
beneden bij de weg zijn aangekomen, die naar het dorp voert, zie ik dat één van
de honden aarzelt om met me mee te lopen. Maar na enig aandringen van mijn kant
lopen we gedrieën even later op de weg richting dorp. Inmiddels heb ik geen
angst meer voor de honden en zijn we dikke maatjes geworden.
Ik hoop wel,
dat als we in Fontenoy zijn aangekomen, de dieren weten waar ze wonen. Ik heb
trouwens wel een vermoeden, want volgens mij heb ik die trekker wel eens bij
een huis in het dorp zien staan.
Halverwege
de weg stopt er een auto naast me. Er stapt een man uit die vraagt, wat ik met
die honden van plan ben.
Als ik hem
vertel, dat ik de honden ben tegen gekomen in het bos en onderweg ben om ze naar
hun baasje terug te brengen, kijkt hij me wantrouwend aan.
Wat blijkt
namelijk het geval. De man woont in het huis naast het bospad, de honden waren
die morgen ontsnapt en hij had ze al uren lopen zoeken.
Probeer zo’n
misverstand maar eens in het Frans uit de weg te ruimen. Vrienden zullen we
denk ik niet echt meer kunnen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten