In 1873
waren daar maar liefst 500 mensen werkzaam in de borduurkunst.
Keizerin
Eugénie echtgenote van Napoleon Bonaparte de 3e bestelde het in Fontenoy
geproduceerde borduurwerk voor zichzelf en haar hofhouding en al gauw stroomden
de bestellingen binnen van over de hele wereld. Tentoonstellingen in Londen en
Parijs toonden het werk van de borduursters in Fontenoy.
In 1978 werd
hier het borduurmuseum geopend, waar resultaten van de borduurkunst van
Fontenoy te bewonderen zijn, en te zien is hoe er vroeger gewerkt werd. Het
straatbeeld met groepjes bordurende vrouwen en een enkele man is helaas voorgoed verdwenen,
Gelukkig is
Béatrice Rollot er nog die hier de borduur traditie voortzet.
JACHTSEIZOEN
Het
jachtseizoen is weer in volle gang. Als je op zondagmorgen in alle vroegte op
pad bent, dan zie je ze regelmatig langs de bosrand staan, mannen in
camouflagepakken. Wonderlijk genoeg, dragen ze daar dan weer van die
reflecterende gele hesjes op. Dat is tegenwoordig verplicht. In het verleden is
het regelmatig voorgekomen, dat ze elkaar voor wild aanzagen en dat moet
natuurlijk voorkomen worden. Het verhaal doet ook wel de ronde, dat langdurige
vetes tussen twee mensen op deze min of meer "legale" manier beslecht
werd. Althans, dat het voor de rechtbank niet te bewijzen was dat er opzet in
het spel was.
Langs de
wegen zijn bordjes geplaatst, waarop duidelijk wordt aangegeven dat hier
gejaagd wordt. Wat je precies met die wetenschap aan moet, is me niet helemaal
duidelijk. Het idee, dat elk ogenblik de kogels om je oren kunnen fluiten, of
dat er een hert op je motorkap ligt, maakt me dan altijd wat onrustig, temeer,
omdat de verzekerings-maatschappijen de schade die veroorzaakt wordt door
overstekend wild tijdens het jachtseizoen niet meer schijnen te dekken.
Mijn Franse
buurvrouw, die hier maar een paar maanden per jaar woont, weet niet hoe gauw ze
weer naar Parijs moet vertrekken, als het jachtseizoen begint en de eerste
schoten door het dal klinken.
Bij háár gaat de dierenliefde zelfs zó ver, dat ze de slakken uit haar tuin naar binnen haalt en ze daar blaadjes sla te eten geeft, waarbij ze er nauwkeurig op toe ziet, dat ook de kleine slakjes aan hun trekken komen. Na afloop van de maaltijd brengt ze de beestjes naar een veilig plekje toe, waar niemand op ze kan trappen. Als dát geen dierenliefde is. Maar goed, om op de jacht terug te komen. Persoonlijk heb ik er niet zo veel moeite mee.
Wij mensen hebben de leefruimte van het wild beperkt, en zijn er voor verantwoordelijk dat het evenwicht in de natuur is verstoord. Dan moeten we ook zo dapper zijn om maatregelen te durven nemen.
Wat mij betreft hebben in dit geval eigenlijk alleen vegetariërs recht van spreken. Vleeseters moeten niet zeuren. Wat denk je, dat die koeien en varkens tijdens het transport naar en in het slachthuis te lijden hebben.
Dat soort leed wordt het wild dat in de bossen leeft in ieder geval bespaard. Tja, en misschien moeten we het die mannen maar gunnen. Er is ze in de loop van de tijd al zoveel afgenomen. De mogelijkheden om gevolg te geven aan de lokroep van de natuur wordt steeds meer voor ze beperkt. Dus ik zou zeggen, lekker laten gaan, al is het alleen al om erger te voorkomen.
Op mijn Facebook pagina is ander en soms actueler Frans en Amsterdams nieuws te vinden: https://www.facebook.com/frans.brugman.73
Geen opmerkingen:
Een reactie posten