WAARSCHUWING VOORAF!!!!!!!!!!!!!!
Als ik op Facebook wel eens naar de
profielfoto's kijk, valt het me op, hoeveel huisdieren vaak lid zijn. Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat
huisdieren zelf een stukje hadden geschreven. Met een beetje hulp van hun baasje schijnt dat te kunnen. Ik kan me zo voorstellen, dat het
volgende verhaal voor zowel de huisdieren als hun baasjes schokkende passages
zou kunnen bevatten. Tegen deze mensen en dieren zou ik zeggen: NIET LEZEN!
je kunt in ieder geval niet zeggen, dat je niet
gewaarschuwd bent.
Wanneer
je hier in Frankrijk Nederlanders ontmoet, is het opvallend hoe makkelijk je
met elkaar in gesprek raakt. De afstand tot het vaderland schijnt het een stuk
makkelijker te maken om onderwerpen aan te roeren. die je thuis misschien nog
niet eens met je naaste buren zou bespreken.
In
een restaurant, hier in de buurt, kwamen we een echtpaar tegen. We maakten een
praatje, en binnen de kortste keren waren we in een geanimeerd gesprek
verwikkeld.
We
wisten al snel, waar ze vandaan kwamen, waar ze vakantie hielden, en in wat
voor auto ze reden.
Al gauw kwam het gesprek op de thuissituatie. Ze bleken twee kinderen te hebben, die nu bij opa en oma logeerden, een jongen en een meisje. Ze heetten Dolf en Mieke, en ze waren er erg dol op. Dat kon je wel merken, want ze raakten er niet over uitgepraat, Ze waren zo lief, en ze konden zo leuk met elkaar spelen, en ze aten altijd hun bordje leeg. Kortom het waren ideale kinderen.
Nou
ben ik altijd wat argwanend als mensen het over hun ideale gezinnetje hebben.
Als je wat langer door praat, blijkt er toch vaak van alles mis te zijn. Dat
bleek ook nu het geval.
Het
meisje, zo vertelden ze, ging namelijk bij voorkeur bij vreemde mannen op
schoot zitten. Toen ik vroeg hoe oud ze was. bleek ze al 15 te zijn. Volgens
mij een onwenselijke en zorgwekkende situatie, maar de ouders schenen het
allemaal de normaalste zaak van de wereld te vinden. Toen ze ook nog vertelden
dat Dolf, als er bezoek was, altijd op de kast ging zitten en de kinderen, als
ze hun behoefte moesten doen, naar buiten werden gestuurd, begrepen we, dat we
zo snel mogelijk bureau jeugdzorg moesten bellen. Maar tegelijkertijd, begon er
bij mij langzaam een lichtje te branden.
Wat
was namelijk het geval, we hadden het al die tijd helemaal niet over kinderen,
maar over twee katten gehad.
Ik
voel me altijd wat ongemakkelijk, als mensen over hun huisdieren praten alsof
het kinderen betreft. Helemaal als ze ook nog gaan vertellen dat ze zo veel
liefde geven. Naar mijn idee ontbreekt het, wat dat betreft, bij veel
dierenvrienden aan realiteitszin. Een huisdier is blij als je thuis komt,
zwaait met zijn staart of geeft kopjes, omdat je het eten geeft of dat je een
leider voor ze bent.
Als
je op zoek bent naar echte liefde, dan kun je misschien beter een leuke
kamerplant nemen. Die belast het milieu niet, geeft vaak mooie bloemen, en daar
kun je ook tegen praten, terwijl die niet meteen als een gek om je heen gaat
lopen rennen en met zijn bemodderde pootjes tegen je op gaat staan.
In
plaats van dieren allerlei menselijke eigenschappen toe te dichten, zou het
misschien goed zijn, ons wat meer in de belevingswereld van de dieren zelf te
verdiepen. Onlangs hoorde ik Midas Dekkers op de radio vertellen, dat wanneer
een kat met zijn staart omhoog met zo’n grappig knikje aan het eind op je af
komt lopen, het de bedoeling is, dat je z’n kontje likt. Als je nou echt iets
voor je huisdier wilt betekenen…………
Mocht deze man zijn hoofd verliezen
Dan kan hij nog een ander kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten