VLUCHTEN ?

Als je voor langere tijd naar het buitenland vertrekt, is dat dan vluchten voor de realiteit, geen verantwoording willen dragen, kortom, je kop in het zand steken ? Ik heb me dat allemaal wel eens hardop afgevraagd.
Bert Ernste, die in Brazilië woont stuurde me daarop het volgende citaat van de schrijver Jan Gerhard Toonder en daar kan ik me helemaal in vinden. Niet alleen omdat het me wel goed uitkomt, maar vooral omdat ik het zelf zo ervaren heb.

"De thuisblijvers zeiden wel eens dat het een vlucht was, je terugtrekken uit het echte en belangrijke leven en ergens anders op een goedkoop plekje in de zon gaan zitten, zonder verantwoordelijkheid of zorgen. Zulke dingen zeiden ze van kloosterlingen en kluizenaars ook. Wie dit zeiden, zagen iets over het hoofd. Als je niet meer dagelijks betrokken bent bij het wereldgebeuren en niet langer dringt om een plaats op de voorste rijen, dan heb je ook niets om je achter te verschuilen voor het gezelschap van jezelf. Wanneer je de zee en de bomen, de dieren, de sterren, meer gaat liefhebben dan het politiek engagement en de economische conjunctuur, dan kun je je niet meer verbergen voor de grote verwondering. Als je de tijd gaat zien en de stilte gaat horen, dan kun je niet meer ontkomen aan de zin van het bestaan; en dat is zo’n schrikwekkende verantwoordelijkheid dat je wellicht zult vluchten, terug naar wat ze het echte en belangrijke leven noemen."

Jan Gerhard Toonder in: De spin in de badkuip.